Stichting Karauli en de dammen

Het tekort aan water wordt grotendeels veroorzaakt door klimatologische veranderingen. Een eeuw geleden overheerste er nog oerwoud, nu is het gebied droog en heet. Tussen december en juni loopt de temperatuur op tot 50 graden Celsius! En vallen dan eindelijk de moessonregens dan loopt het water door de droge bodem snel weg. De veeteelt staat onder grote druk en steeds meer mensen moeten daarom in steengroeven gaan werken of komen in sloppenwijken terecht.

De overheid is gestopt met het financieren van dammen, omdat er goede moessons waren. Pas als er een ramp gebeurt komt er weer geld beschikbaar. En als er van steun van de overheid sprake is, worden projecten vaak veel duurder en de geldstromen zorgen helaas voor bureaucratie en corruptie.

Stichting Karauli richt zich daarom samen met Krishna Chandra Pal op het bouwen van kleinere dammen in de moeilijk toegankelijke gebieden. Water wordt weer bereikbaar! Door zijn bekendheid in en met het gebied kan hij rekenen op de enthousiaste inzet van de lokale bewoners. Hij maakt zich in Karauli al jarenlang politiek en organisatorisch sterk om de lokale levensomstandigheden te verbeteren. De samenwerking ter plaatse betekent een structurele- en sociale verankering van de projecten en last but not least ook een garantie op een effectieve besteding van de door ons ter beschikking gestelde middelen! De arbeids- en materiaalkosten van de aanleg van een nieuwe dam zijn laag. Voor € 8.000 kan al een dam van circa 50 meter lang en een stuwmeer van zeven meter diep worden gerealiseerd. Duizenden mensen worden hiermee van water voorzien.

De levensduur van een nieuw te bouwen dam is ongeveer 35 jaar. Het initiatief van het aanleggen van een dam komt van de bewoners en samen met een plaatselijke ingenieur gaan zij aan de slag. Voor de bouw van een dam wordt, onder toeziend oog van de ingenieur, gebruik gemaakt van eeuwenoude technieken (aarde en stenen). Ook omdat de mensen dan zelf in staat zijn om de dijken te onderhouden. Een dam wordt in zes weken gebouwd door een groep van ongeveer 30 personen. Na drie jaar werkt de dam optimaal (ingeklonken) en bereikt het water het hoogste peil. De omwonenden zijn verantwoordelijk voor het onderhoud van een dam en één keer in de vijf jaar volgt een inspectie door de ingenieur.